Wednesday, August 23, 2006

Κυβερνοπτικό: η μετάλλαξη της εξουσίας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Μέρος ΙI

......
Σε έναν κόσμο που υπάρχει η ανάγκη της διαρκούς ταυτοποίησης μέσω μικροπολιτικών της εξουσίας και διαχείρισης του ρίσκου, η επιτήρηση μεταστρέφει την προσοχή της σε ένα σώμα = έγγραφο πηγή δεδομένων για πρόβλεψη της «μελλοντικής» συμπεριφοράς του. Η αναγνώριση της ταυτότητας ενός προσώπου εξαρτάται από τρία πράγματα: Το σώμα, τη μνήμη, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του. Ένα πρόσωπο είναι ένα κοινωνικό όν, το οποίο ταυτοποιείται μέσω των άλλων. Το σωματοποιημένο υποκείμενο όμως διαθέτει και χειρίζεται τη δική του ιστορία, το δικό το παρελθόν. Η προσωπική ιστορία του καθενός είναι μέρος της ταυτότητας του. Τα υποκείμενα «είναι υπεύθυνα για τις πράξεις τους» στα πλαίσια της κοινωνικής τους ενσωμάτωσης, των λειτουργιών και των δράσεων τους που δεσμεύονται να υλοποιήσουν στη βάσης των κοινωνικών προσδοκιών. (Davis Lyon 2001:72)
Το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα η επέκταση των συστημάτων επιτήρησης βασίστηκε στην ταυτοποίηση των υποκειμένων μέσω εγγράφων. (όπως για παράδειγμα είναι τα πιστοποιητικά γεννήσεως, τα διπλώματα οδήγησης, οι κάρτες κοινωνικής ασφάλισης, τα διαβατήρια, τα τραπεζικά βιβλία και οι πιστωτικές κάρτες. Από τη δεκαετία του ’70 υπάρχει μία μετατόπιση της επιτήρησης από «ταυτοποίηση» μέσω εγγράφων στον «άμεσο έλεγχο». (Davis Lyon 2001:73) Η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών επέτρεψε την ηλεκτρονική διασταύρωση στοιχείων μέσα από ένα δίκτυο διάχυτων συστημάτων υπολογιστών και κατά συνέπεια ένα συνεπή τρόπο ταυτοποίησης. Οι διαδικασίες αυτές επιταχύνθηκαν από την ανάδυση της κουλτούρας του ρίσκου. Με σκοπό να προλαμβάνονται η φύση και η έκταση ενός ρίσκου απαιτείται η ανάπτυξη μηχανισμών επιτήρησης οι οποίοι βασίζονται στη διαμόρφωση των δυνητικών προφίλ ρίσκου των προσώπων (Davis Lyon 2001:74) Με την κουλτούρα του ρίσκου η επιτήρηση και η ταυτοποίηση (επιβεβαίωση της ταυτότητας) αλλά και η ταυτότητα ενός ατόμου συνδέεται πλέον όχι μόνο με τις τροχιές της προσωπικής του ιστορίας (παρελθόν) αλλά και με τις τροχιές των πιθανών συμπεριφορών στο μέλλον. Με τον τρόπο αυτό τα άτομα προσομοιώνονται σε δυνητικές προσωπικότητες και η επιτήρηση τους δυνητικοποιείται με σκοπό να προβλέψει, να προλάβει, να καταστείλει παροντικά τις μελλοντικές συμπεριφορές. Το μέλλον παροντοποιείται, η εξέλιξη της προσωπικότητας παροντοποιείται και η εξουσία μετατρέπεται σε έναν κβαντικοποιημένο παροντικό μέλλον. Οι μικροφυσικές της μολονότι διατείνονται την ασφάλεια αυξάνουν το ρίσκο. Η διαχείριση της ελευθερίας ή καλύτερα των βαθμών ελευθερίας δράσης των ατόμων κερδίζει το έδαφος και κυριαρχεί πάνω στις πολιτικές απελευθέρωσης αυτών των βαθμών.i «Η επιτήρηση είναι συνεπής με την ανάδυση μίας συμπεριφοράς που ενδιαφέρεται περισσότερο για την πρόληψη των βέβαιων συμπεριφορών παρά για τα αίτια τους, ή τις κοινωνικές συνθήκες που τα γεννάν.» (Davis Lyon 2001:75)
Από την άλλη πλευρά και από τα τέλη της δεκαετίας του 70 η κίνηση και η δράση ενός προσώπου μέσα σε έναν ασφαλισμένο χώρο γίνεται με τη χρήση ενός κωδικού εισόδου (αριθμητικού και/ή λεξιλογικού) (password) Οι κωδικοί σε συνδυασμό με τα στοιχεία του φυσικού σώματος του ατόμου (μάτια, παλάμη, αποτύπωμα δακτύλου, πρόσωπο, φωνή) παρουσιαζόταν στις μηχανές επιβεβαίωσης της εισόδου . Οι κωδικοί αυτοί αποθηκευόταν είτε στη φυσική μνήμη των ατόμων είτε σε μηχανικές κάρτες μνήμης. Σταδιακά αναπτύχθηκαν μέθοδοι μετατροπής του σώματος σε κωδικό εισόδου. Με τον τρόπο αυτό το σώμα μετατρέπεται σε ψηφιακό κείμενο υπενθύμισης της πρόσβασης/αποκλεισμού, κατανομής αρμοδιοτήτων και εξουσιών. (Davis Lyon 2001:75).ii
Τα δεδομένα τα οποία προέρχονται από το σώμα χρησιμοποιούνται για τον ίδιο σκοπό με τους συμβατικούς παραδοσιακούς μηχανισμούς της επιτήρησης δηλαδή για να ξεκαθαρίζουν και να ταξινομούν, να προσδιορίζουν την καταλληλότητα για επιλογή (eligibility), να προκρίνουν και να απορρίπτουν και τέλος για να περιλαμβάνουν και να αποκλείουν. Η νεωτερική εποχή της επιτήρησης χαρακτηρίζεται από μηχανισμούς εξωτερικούς στο σώμα. Το σώμα τοποθετείται στο χώρο, ελέγχεται, διακρίνεται και προκρίνεται από τα υπόλοιπα αλληλοδρώντα σώματα, με τη γνωστική εστίαση πάνω στο όνομα ή τον αριθμό (ταυτότητας, διαβατηρίου, κλπ) (Davis Lyon 2001: 70-71) Με την ανάπτυξη των τεχνολογιών της βιομετρίας, το σώμα ψηφιοποιείται σε bits πληροφορίας προσομοιώνοντας την δυνητική συμπεριφορά του μέσα στις δομές που καλείται να δράσει. iii Με την ανάπτυξη και της βιοτεχνολογίας το σώμα μετατρέπεται παραπέρα σε κωδικό εισόδου μέσω της ανάδυσης της βιο-επιτήρησης. Έτσι τα βιολογικά γενετικά χαρακτηριστικά του γονιδιακού υλικού των ατόμων προσομοιώνουν τις πιθανές τροχιές της ζωής τους προκειμένου να διακριθούν ή να αποκλειστούν τα κατάλληλα.iv
Αν «Το πανοπτικό παράγει υποκείμενα με επιθυμία για βελτίωση των ζωών τους. .... το υπερπανοπτικό θεσμίζει αντικείμενα, άτομα με διαχυμένες ταυτότητες, που μπορεί να μη συνειδητοποιούν τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι ταυτότητες ερμηνεύονται από τον υπολογιστή. … Η νεωτερική επιτήρηση έχει να κάνει με την εξατομίκευση, την προσεκτική διάκριση ανάμεσα σε υποκείμενα που τους αποδίδονται ταυτότητες. Αλλά η μετανεωτερική επιτήρηση προεκτείνει αυτή τη διαδικασία σε μία πολλαπλότητα ταυτοτήτων, τις οποίες διαχωρίζει και επανασυνδέει με τα άτομα τα δεδομένα των οποίων θεσμίζει. Επομένως οι ταυτότητες οι οποίες θεσμίζονται είναι προσομοιωμένες, ως μία εκδοχή της υπερπραγματικότητας (Hyperreality) του Baudrillard» (Davis Lyon 2001: 115-116)
Η προσομοίωση της επιτήρησης είναι η βασική διαφορά ανάμεσα σε πανοπτικό – το οποίο βασίζεται στην οργάνωση της επιτήρησης στου Bentham – και υπερπανοπτικό (Davis Lyon 2001: 109) Στο τελευταίο το υποκείμενο γίνεται υποκείμενο μίας επικοινωνίας και δεν αποτελεί απλά «αντικείμενο μίας πληροφόρησης» όπως στο Πανοπτικό (Foucault 1989: 265). Το πανοπτικό παρατηρεί μέσω μίας διαπερατής επιφάνειας ενώ το υπερπανοπτικό δομεί ένα αυτοαναφορικό σύστημα παρατήρησης 2ης τάξης όπου αυτό που παρατηρείται– δίκτυο, ομάδα, άτομο – είναι μέρος μίας διαδικασίας παρατήρησης που δυνητικά υπόκειται σε παρατήρηση. (Bogard 1996: 34, 35) Η παρατήρηση 1ης τάξης δε διακρίνει έναν επιτηρητή εμπλεκόμενου με τη δράση του στη θέσμιση της παρατήρησης, αλλά διαχέει το μύθο της ανεξαρτησίας τόσο από το περιβάλλον όσο και από την αυτοαναφορά του. (Bogard 1996: 26, Luhmann 2000) Στα πλαίσια της επιτήρησης η εξουσία πρέπει να είναι πάντα ορατή, ο επιτηρούμενος πρέπει να έχει πάντα μπροστά του την «επιβλητική φιγούρα του πύργου» ή στην περίπτωση του υπερπανοπτικού την κάμερα ή την απαγόρευση στην οθόνη του υπολογιστή του.
Η προσομοίωση των επιτηρησιακών διαδικασιών, με την ταυτόχρονη μετατροπή του σώματος που επιτηρούν σε ένα κυβερνοσώμα, όπου μηχανικά, οργανικά και πληροφοριακά μέρη γίνονται δυσδιάκριτα, μεταλλάσσουν τελικά το πανοπτικό σε μία κυβερνητική μηχανή ελέγχου της κοινωνίας. Τη μηχανή αυτή θα ονομάζουμε Κυβερνοπτικό.
i Εδώ θα εφιστούσαμε την προσοχή σε ένα χαρακτηριστικό των σύγχρονων κινημάτων που ακολουθώντας την μικροφυσικοποίηση των εξουσιών μπορεί να οδηγηθούν στην ενίσχυση αυτών των πολιτικών και κατά συνέπεια τον κατακερματισμό του ανθρώπου. Όπως ο λενινισμός ακολουθώντας το πρότυπο της ταιυλορικής παραγωγής και συναρμογής των ανθρώπινων δράσεων οδήγησε στο τερατούργημα των μαζικοποιημένων γραφειοκρατικών καθεστώτων.
ii Υπάρχουν πολλά παραδείγματα της χρήση των νέων βιομετρικών τεχνολογιών όπως για παράδειγμα Το σύστημα ποδοσφαιρικής νοημοσύνης της Μάντσεστερ το οποίο διαθέτει αποθηκευμένα στοιχεία και φωτογραφίες από παραβάτες της αθλητικής νομοθεσίας για αδικήματα βίας και βασίζεται στην βάση δεδομένων της Εθνικής Υπηρεσίας Εγληματικής Νοημοσύνης. Παρόμοια συστήματα υπάρχουν σε πολλά διεθνή αεροδρόμια στον κόσμο. Στο επίπεδο του γεννετικού υλικού είναι γνωστές οι τράπεζες δεδομένων εξακρίβωση του DNA που διαθέτουν Αμερική, Βρεττανία, Καναδάς και άλλοι. Στο επίπεδο της παρακολούθησης των εργαζομένων πολλές εταιρείες έχουν εισαγάγει τεστ για χρήση ναρκωτικών, γεννετική σάρωηση προκειμένου να είναι δυνατή η έγκαιρη διάγνωση μίας ασθένειας όπως ο καρκίνος του στήθους, των ωηθηκών, του εντέρου κλπ προκειμένου να προληφθεί η πιθανότητα πρόκλησης της ασθένειας σε περίπτωση έκθεσης σε καρκινογόνα υλικά. Οι εργαζόμενοι της Lotus σαρώνουν την παλάμη τους προκειμένουν να πάρουν τα παιδιά τους από τους παιδικούς σταθμού. Οι εργαζόμενοι της Coca Cola χρησιμοποιούν σαρωτές παλαμών για να επιβεβαιώνουν ότι οι κάρτες χτυπάν οι ίδιοι τις κάρτες του. Η MasterCard εισήγαγε ένα σύστημα δακτυλικών αποτυπωμάτων στις κάρτες της και η Berkeley National Laboratory χρησιμοποιούσε ιατρικές εξετάσεις ούρων και αίματος για εξακριβώσει αν οι εργαζόμενοι της είχαν σύφιλη, δρεπανοκυτταρική αναιμία (οι μαύροι αιτούντες εργασίας) και εγκυμοσύνη (οι γυναίκες αιτούσες εργασίας) Την ανίχνευση της ίριδας χρησιμοποιούν στις εγακταστάσεις τους CIA, OKI Electric Industries NCR Knowledge Lab in London κ.α Το FBI ξεκίνησε στις αρχές του 1990 την μετατροπή 40 εκατομυρίων δακτυλικών αποτυπωμάτων και αρχείων εγκληματικών αναφορών σε ψηφιακή μορφή. (Davis Lyon 2001:76, 79-81 κ.α)
iii Τέτοιες τεχνολογίες είναι η ανίχνευση της ίριδας, η επαλήθευση του δακτυλικού αποτυπώματος ενός χρήστη υπολογιστή από ειδικά «βιο-ποντίκια», η ανίχνευση της παλάμης κλπ. Οι τεχνολογίες αυτές χρησιμοποιούνται με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση σε εταιρείες , δημόσιους χώρους, δημόσια διοίκηση, υπηρεσίες υγείας, εργασιακούς χώρους .κλπ. Για μία παρουσίαση τέτοιων χρήσεων βλέπε στο Davis Lyon 2001:72, 75 και αλλού.
iv Για τις τεχνολογίες αυτές ενδιαφέρονται κυρίως οι ασφαλιστικές εταιρείες προκειμένου να μειώσουν το κόστος αλλά και τα κέρδη από τις παρεχόμενες υπηρεσίες. (Davis Lyon 2001:76)

4 comments:

Anonymous said...

Να υποθέσω ότι τα κείμενα αποτελούν μέρος της εργασίας σου ?
Το 2ο μέρος ειδικά, είναι πολύ ενδιαφέρον.

Το παρακάτω : «Η επιτήρηση είναι συνεπής με την ανάδυση μίας συμπεριφοράς που ενδιαφέρεται περισσότερο για την πρόληψη των βέβαιων συμπεριφορών παρά για τα αίτια τους, ή τις κοινωνικές συνθήκες που τα γεννάν.» μου κάνει πάρα πολύ "ιατρικό" :-)

Take care, but have fun
(o φίλος σου, ο ψηλός)

theodor saras said...

Τον όρο του κυβερνοπτικού τον αναπτύσσω στη διδακτορική μου διατριβή. Αν και ο όρος πρόληψη δεν είναι μόνο ιατρικός δεν θα είχα ποτέ πρόβλημα να εισαγάγω κάποια έννοια από κάποιο άλλο κλάδο αν χρειαζόταν.... εξάλλου τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο συνυπάρχουν και εξελίσσονται διαφορετικές οπτικές κάτω από κοινές ερευνητικές ομπρέλες... η μονομέρεια και η γραμμικότητα της αντίληψης των παραδοσιακών επιστημών ανήκει πλεόν στην ιστορία,,,, εξάλλου ο άνθρωπος δεν προσδιορίζεται μόνο βιολογικά, ή κοινωνικά ή ψυχικά ή...... ούτε αποτελεί ένα απλό άθροισμα των παραπάνω.... φίλε μου ύψιστε επιφυλάσσομαι να απαντήσω στις επόμενες μέρες,,,, όπως ξέρεις είμαι εκτός και η διαδικτυακή μου πρόσβαση είναι ελλιπής...

theodor saras said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

Researchers explore scrapping Internet By ANICK JESDANUN, AP Internet Writer
Fri Apr 13, 11:04 PM ET



Although it has already taken nearly four decades to get this far in building the Internet, some university researchers with the federal government's blessing want to scrap all that and start over.

The idea may seem unthinkable, even absurd, but many believe a "clean slate" approach is the only way to truly address security, mobility and other challenges that have cropped up since UCLA professor Leonard Kleinrock helped supervise the first exchange of meaningless test data between two machines on Sept. 2, 1969.

The Internet "works well in many situations but was designed for completely different assumptions," said Dipankar Raychaudhuri, a Rutgers University professor overseeing three clean-slate projects. "It's sort of a miracle that it continues to work well today."

No longer constrained by slow connections and computer processors and high costs for storage, researchers say the time has come to rethink the Internet's underlying architecture, a move that could mean replacing networking equipment and rewriting software on computers to better channel future traffic over the existing pipes.

Even Vinton Cerf, one of the Internet's founding fathers as co-developer of the key communications techniques, said the exercise was "generally healthy" because the current technology "does not satisfy all needs."

One challenge in any reconstruction, though, will be balancing the interests of various constituencies. The first time around, researchers were able to toil away in their labs quietly. Industry is playing a bigger role this time, and law enforcement is bound to make its needs for wiretapping known.

There's no evidence they are meddling yet, but once any research looks promising, "a number of people (will) want to be in the drawing room," said Jonathan Zittrain, a law professor affiliated with Oxford and Harvard universities. "They'll be wearing coats and ties and spilling out of the venue."

The National Science Foundation wants to build an experimental research network known as the Global Environment for Network Innovations, or GENI, and is funding several projects at universities and elsewhere through Future Internet Network Design, or FIND.

Rutgers, Stanford, Princeton, Carnegie Mellon and the Massachusetts Institute of Technology are among the universities pursuing individual projects. Other government agencies, including the Defense Department, have also been exploring the concept.

The European Union has also backed research on such initiatives, through a program known as Future Internet Research and Experimentation, or FIRE. Government officials and researchers met last month in Zurich to discuss early findings and goals.

A new network could run parallel with the current Internet and eventually replace it, or perhaps aspects of the research could go into a major overhaul of the existing architecture.

These clean-slate efforts are still in their early stages, though, and aren't expected to bear fruit for another 10 or 15 years — assuming Congress comes through with funding.

Guru Parulkar, who will become executive director of Stanford's initiative after heading NSF's clean-slate programs, estimated that GENI alone could cost $350 million, while government, university and industry spending on the individual projects could collectively reach $300 million. Spending so far has been in the tens of millions of dollars.

And it could take billions of dollars to replace all the software and hardware deep in the legacy systems.

Clean-slate advocates say the cozy world of researchers in the 1970s and 1980s doesn't necessarily mesh with the realities and needs of the commercial Internet.

"The network is now mission critical for too many people, when in the (early days) it was just experimental," Zittrain said.

The Internet's early architects built the system on the principle of trust. Researchers largely knew one another, so they kept the shared network open and flexible — qualities that proved key to its rapid growth.

But spammers and hackers arrived as the network expanded and could roam freely because the Internet doesn't have built-in mechanisms for knowing with certainty who sent what.

The network's designers also assumed that computers are in fixed locations and always connected. That's no longer the case with the proliferation of laptops, personal digital assistants and other mobile devices, all hopping from one wireless access point to another, losing their signals here and there.

Engineers tacked on improvements to support mobility and improved security, but researchers say all that adds complexity, reduces performance and, in the case of security, amounts at most to bandages in a high-stakes game of cat and mouse.

Workarounds for mobile devices "can work quite well if a small fraction of the traffic is of that type," but could overwhelm computer processors and create security holes when 90 percent or more of the traffic is mobile, said Nick McKeown, co-director of Stanford's clean-slate program.

The Internet will continue to face new challenges as applications require guaranteed transmissions — not the "best effort" approach that works better for e-mail and other tasks with less time sensitivity.

Think of a doctor using teleconferencing to perform a surgery remotely, or a customer of an Internet-based phone service needing to make an emergency call. In such cases, even small delays in relaying data can be deadly.

And one day, sensors of all sorts will likely be Internet capable.

Rather than create workarounds each time, clean-slate researchers want to redesign the system to easily accommodate any future technologies, said Larry Peterson, chairman of computer science at Princeton and head of the planning group for the NSF's GENI.

Even if the original designers had the benefit of hindsight, they might not have been able to incorporate these features from the get-go. Computers, for instance, were much slower then, possibly too weak for the computations needed for robust authentication.

"We made decisions based on a very different technical landscape," said Bruce Davie, a fellow with network-equipment maker Cisco Systems Inc., which stands to gain from selling new products and incorporating research findings into its existing line.

"Now, we have the ability to do all sorts of things at very high speeds," he said. "Why don't we start thinking about how we take advantage of those things and not be constrained by the current legacy we have?"

Of course, a key question is how to make any transition — and researchers are largely punting for now.

"Let's try to define where we think we should end up, what we think the Internet should look like in 15 years' time, and only then would we decide the path," McKeown said. "We acknowledge it's going to be really hard but I think it will be a mistake to be deterred by that."

Kleinrock, the Internet pioneer at UCLA, questioned the need for a transition at all, but said such efforts are useful for their out-of-the-box thinking.

"A thing called GENI will almost surely not become the Internet, but pieces of it might fold into the Internet as it advances," he said.

Think evolution, not revolution.

Princeton already runs a smaller experimental network called PlanetLab, while Carnegie Mellon has a clean-slate project called 100 x 100.

These days, Carnegie Mellon professor Hui Zhang said he no longer feels like "the outcast of the community" as a champion of clean-slate designs.

Construction on GENI could start by 2010 and take about five years to complete. Once operational, it should have a decade-long lifespan.

FIND, meanwhile, funded about two dozen projects last year and is evaluating a second round of grants for research that could ultimately be tested on GENI.

These go beyond projects like Internet2 and National LambdaRail, both of which focus on next-generation needs for speed.

Any redesign may incorporate mechanisms, known as virtualization, for multiple networks to operate over the same pipes, making further transitions much easier. Also possible are new structures for data packets and a replacement of Cerf's TCP/IP communications protocols.

"Almost every assumption going into the current design of the Internet is open to reconsideration and challenge," said Parulkar, the NSF official heading to Stanford. "Researchers may come up with wild ideas and very innovative ideas that may not have a lot to do with the current Internet."

___

Associated Press Business Writer Aoife White in Brussels, Belgium, contributed to this report.

___

On the Net:

Stanford program: http://cleanslate.stanford.edu

Carnegie Mellon program: http://100x100network.org

Rutgers program: http://orbit-lab.org

NSF's GENI: http://geni.net